Kiedy rozpoczynałam swoją ścieżkę zawodową, wkroczyłam na nią między innymi z tym mottem. Nie lubię rywalizacji. Nie lubię z nikim się ścigać. Może to efekt tego, że w szkole na w-fie w bieganiu na 800 metrów na czas miałam pierwsze miejsce – od końca:)
Nie lubię walczyć z ludźmi. Nie lubię i nie chcę. To bez sensu. Walczyć warto o to, co jest walki warte. Wolę robić to, co mam do zrobienia na tej ziemi i skupiać się na mojej drodze.
Dla nikogo drogi nie zabraknie, dla każdego jest coś do zrobienia.
Zrobienie tego, co jest naszą misją, powołaniem, zadaniem tu na ziemi, zajmie nam tyle czasu i wymaga tyle naszego zaangażowania, że szkoda go marnotrawić na ściganie się i na zazdroszczenie innym. Dla każdego jest droga. Dla każdego jest miejsce. Dla każdego jest życie.
Czasami ktoś mówił mi: ale tak się nie da. Świat jest bezlitosny. Przegrasz z takimi zasadami… Tymczasem się udaje. Spotykam na swojej drodze ludzi, z którymi można współpracować, którzy cenią podobne wartości. Ludzi, którzy chętnie pomagają, są otwarci. Z którymi można zrobić coś razem.
I nawet kiedy spotkamy takich, którzy nie chcą, którzy nas może nawet oszukają, to nic. Trzeba wybaczyć i iść dalej. I trzymać się tego, co dobre, tego, co jest w życiu przeżywania warte.
Dodaj komentarz