Eliksiru długowieczności poszukiwano niemalże od zawsze. Pozostawał on jednak przede wszystkim wytworem fantazji. I choć samego specyfiku do tej pory nie wynaleziono, okazuje się, że na świecie istnieją „składniki”, które w połączeniu stanowią przepis na długowieczność. Korzystanie z tego „wytworu” skutkuje życiem w zdrowiu, sile i szczęściu.

Poszukiwacze eliksiru

Odkrywaniem przepisu na długowieczność zajmował się wraz z kilkoma ekspertami Dan Buettner, amerykański badacz, pedagog, dziennikarz National Geographic. Wraz z nimi zadawał sobie pytanie – czym różni się życie – i co za tym idzie – w czym tkwi sekret długowieczności – osób żyjących ponad 90 lat, od życia tych, którzy nie przekraczają 80 – tego roku życia? Buettner badał obszary tzw. „niebieskich stref” –  miejsc, w których ludzie żyją najdłużej. Spotykał się z osobami, które nawet po przekroczeniu 90 – tego roku życia są ciągle aktywne, pełne sił i zadowolenia.

Ludzi, którzy nie tylko żyli dłużej (wielu spośród nich miało nawet ponad 100 lat), ale byli ponadto zdrowsi i bardzo często do końca życia pozostawali aktywni, znalazł m.in. w północnej części zachodniej wyspy Okinawa, na Sardynii oraz wśród Adwentystów Dnia Siódmego w Loma Linda w Kalifornii.

Przyglądając się temu jak żyli, ich codziennym praktykom, odnotował 9 czynników wspólnych dla wszystkich badanych, które jego zdaniem miały decydujący wpływ na długie, szczęśliwe życie tych ludzi.

Przepis na długowieczność

Ruch to zdrowie

W powiedzeniu tym – jak się i w tych badaniach okazało – jest wiele prawdy. Badane społeczności wykazują ciągłą aktywność fizyczną. I to nie tę w postaci pięciokilometrowych biegów, intensywnego treningu na siłowni itp., ale taką w postaci częstego chodzenia po schodach, korzystania z pieszego poruszania się po mieście czy wsi, wykonywania wielu czynności ręcznie, nierzadkich spacerach. Osoby te bardzo często nie korzystają ze zbyt wielu technologicznych udogodnień.

Odpowiedni światopogląd

Ludzie, których cechuje długowieczność wiedzą jak porządkować swoje życie. Mają jasno określony pogląd na świat.

Modlitwa lub czas wyciszenia

Badane grupy każdego dnia znajdują trochę czasu na wyciszenie. Bez względu na to, jak liczne obowiązki mają, na kilkanaście minut oddają się modlitwie lub innej formie wyciszenia. W tym czasie „odkładają na bok” zabieganie i problemy i starają się zatrzymać i skupić na Bogu, czy jak w przypadku mieszkańców Okinawy, na przodkach.

Cel i aktywność

„Długowieczni” znają swoje życiowe cele. Wiedzą, co jest dla nich ważne i po co żyją. Idąc za tym – działają w kierunku realizacji swoich życiowych celów.

Zdrowa dieta

Osoby żyjące długo charakteryzuje zdrowe odżywianie. Wielu z tych ludzi je mięso, jednak w ich diecie występuje przede wszystkim dużo warzyw, szczególnie strączkowych oraz orzechów. Badani mają także swoje sposoby na to, by się nie objadać.

Rodzina przede wszystkim

Dla badanych grup jedną z najważniejszych wartości jest rodzina. Charakteryzuje je przywiązywanie dużej wagi do opieki nad dziećmi oraz bardzo duży szacunek i uznanie dla starszych osób.

Wiara

Wszystkie z badanych społeczności są głęboko wierzące, praktykujące swoją wiarę.

Przynależność

Czas spędzony z badanymi pozwolił na zaobserwowanie, że ludzie ci należą do różnych społeczności – albo się w niej urodzili bądź świadomie do niej przystąpili.

 Przyjaciele

Osoby żyjące dłużej mają więcej przyjaciół, którzy towarzyszą im przez całe życie, niż ludzie nie przekraczający 90 – tego roku życia. Średnio, na jednego z badanych przypadało 6 przyjaciół, z którymi mogli oni dzielić swoje radości i smutki. Żyjąc z bliskimi, wyznającymi podobne zasady, łatwiej także być wiernym preferowanemu przez większość stylowi życia.

Powyższe czynniki przekładały się na długie, szczęśliwe życie badanych.

Wśród „niebieskich stref”, które zostały zbadane przez Dana Buettnera znalazły się:

Prowincja Nuoro w Sardynii

Żyje tu 10 razy więcej stulatków niż w Ameryce. Mieszkańcy tej prowincji dożywają 100 lat w pełni sił. Zdarza się często, że nawet po przekroczeniu tego wieku dojeżdżają do pracy na rowerach i sami rąbią drewno. Zajmują się głównie hodowlą owiec. Ich dieta jest w przeważającej części jarska. Ważną cechą charakterystyczną tej grupy jest szacunek, jakim obdarza się starszych. Im starszy jest mieszkający w tej prowincji Sardyńczyk, z tym większym szacunkiem się spotyka. Bardzo często starzejący się rodzice mieszkają z całą rodziną.

Północna część japońskiej wyspy Okinawa

Jej mieszkańcy żyją średnio siedem lat dłużej niż przeciętni Amerykanie. Występuje tam pięć razy mniej przypadków raka jelita i raka piersi, sześć razy mniej chorób serca. Społeczność żyjąca w tej części wyspy w swojej diecie bardzo chętnie sięga po warzywa. Dba o to, by się nie przejadać. Spożywa mniej kalorii podczas jednego posiłku. Pielęgnuje relacje przyjacielskie. Przeciętny członek tej społeczności ma 6 przyjaciół, którzy towarzyszą mu przez całe życie. Ludzie tu żyjący są zwykle aktywni do końca swoich dni. Znajdują powód, dla którego codziennie wstają z łóżka – dla jednych jest to łowienie ryb dla rodziny, dla innych pra – pra – pra – prawnuczka.

Adwentyści Dnia Siódmego w miejscowości Loma Linda w Kalifornii

Mężczyzna w tej społeczności żyje około 11 lat dłużej niż przeciętny Amerykanin, kobieta – 9 lat. Społeczność stanowią ludzie bardzo różnorodni pod względem pochodzenia, jednak mający wspólne nawyki. Także ta grupa stara się zdrowo odżywiać. Jej dieta bogata jest w warzywa i owoce. Każdy w tygodniu znajduje czas – bez względu na to jak bardzo jest zajęty i ile ma obowiązków – który poświęca Bogu, społeczności, w której żyje oraz na spacerowanie. Robi to regularnie. W społeczności tej żyje Ellsworth Wheram – 97 letni multimilioner, lekarz który w dalszym ciągu przeprowadza około 20 operacji na otwartym sercu miesięcznie, Ed Rawlings – 103 – letni kowboj, który każdy dzień zaczyna od basenu oraz wielu innych, aktywnych ludzi. (opr. na podstawie wykładu Dana Buettnera)

Opisane w artykule zasady być może eliksirem długowieczności samym w sobie nie są, ale ich stosowanie przynosi bardzo dobre owoce w postaci zdrowego, szczęśliwego, długiego życia. Dlaczego by więc nie wziąć ich sobie do serca i nie wprowadzić w czyn?